Во среда со почеток од 20, 45 часот РК „Еурофарм Работник“ во спортската сала во Битола го игра првиот натпревар со СЕХА лигата на кој ќе се соочи со рускиот преставник „Спартак“ од Москва. Со ова, како што најави тренерот Стевче Алушовски, во Битола по 15 години повторно се врќаат кавлитетните натпревари од СЕХА Лигата и Лигата на шампионите. Од Лигата на шампионите натреварите почнуваат на 15 септември. 

Битолчанецот Владимир Неделковски го освои 56 место на Светскорто првенство во параглајдинг што денес заврши во Крушево. Пласманот е одличен ако се знае дека на натпреварот учествуваа 151 натпреварувач од 48 земји. Резултатот е постигнат по изведени летови во десет диспиплини. Останатите членови од македонската репрезентација Горѓи Ристовски од Скопје го освои 83 место и Дарко Станковски од Велес се пласира на 101 место. Македонската репрезентација го зазеде 23 мето од 48 репрезентации.

Превенството го промовира Крушево како светска десетинација за параглајдерство. На него учествуваа четири учесници повеќе од најбројното првенство досега. Во текот на десетте натпреварувачки денови натпреварувачите прелетаа 130 000 километри

Оваа среда во Центарот за култура во Битола со почеток во 20 часот ќе се одржи манифестацијата „Незаборав“ која по деветти пат ја организира битолскиот продуцент Панде Димитровски. Оваа година „Незаборав“ ќе биде посветен на фестивалските фолк рефрени создадени и испеани од битолчани на Фолк фест Валандово во периодот од 1985 до 2000 година. На концертот ќе настапат групите „Калабалак“ и „Боеми“, хармоникашот Кирил Стојчевски и солистите Зоран Маневски, Билјана Дамјановска Јанчевска, Сефедин Бајрамов, Бојан Стојков, Елена Тодосиеска и Тамара Стојковска. Водител и годинава ќе биде Силвана Петрова Насух.   

Во градот каде твореле браќата Манаки, денес имаат многу наследници. Тоа го покажа изложбата „Со љубов за Битола 2019“ што синоќа се одржа пред Центарот за култура, парнер на настанот кој пак, беше во организација на ЦЕРИ. На фото конкурсот пристигнаа 105 фотографии од 47 автори, а жирито имаше тешка задача од пристигнатите фотографии да селектира 30 најдобри.

Првата награда на конкурсот ја доби Ангела Зацеска за фотографијата „Огнено срце“ на која успеала да го улови моментот за време на перформанс ва Широк Сокак , каде изведувачот од пламен успеал да направи срце. Тоа симболично се поклопи и со името на изложбата која седма година со ред ги збира квалитетните дела на битолските фотографи. Токму наградената фортографија беше поставена и на постерот за годинешната изложба.

(Прво наградената Ангела Зацеска) 

Втората награда ја понесе 14 годишниот Димитар Ристевски за фотографијата „Lady on a trainstation“ на која беше прикажана стара жена на железничката станица во Битола. Третото место го освои Александра Бунческа за фотографијата „Дргарчиња“ на која се фотогрфирани јата птици над стоковната куќа Јавор.

(Второ наградениот Димитар Ристевски) 

(Трето наградената Александра Бунческа) 

Благодарнци беа доделени и за другите учесници.

„Проектот во свој фокус ја има убавината на Битола , стремежот местото во кое живееме да го гледаме со нови очи“, рече Диоген Хаџи-Коста Милевски, претседател на ЦЕРИ Битола.

Творбите ги оценуваше тричелно жири од професионалните фотографи Димитар Чунговски, Ивона Кочов и Дражан Брачиќ.

„Оваа интересна изложба во Битола која има традиција од седум години доби една закрила од Центарот за култура. Изложбата е влезена во програмата на Министерството за култура , па соработката и понатаму ќе се развива и се надеваме дека ќе стане традиционална во рамки на она што Центарот ќе го организира како свои изложби“, рече Маја Андоновска Илијевски, директор на Центараот за култура.

Дел од фотогрaфиите учесници на изложбата: 

На свила се печатени дел од артефактите во Спомен куќата на Татарчеви со цел да бидат подолготрајни. Свилените експонати се помал дел од над 70 архивски материјали кои ја красат обновената родна куќа на великанот на македонската револуција и првиот претседател на ВМРО, доктор Христо Татарчев(1869-1952).

Денес се навршуваат 125 години од одржувањето на Ресенското советување во куќата на Татарчеви. Куќата беше обновена во 2016 година, а на спомен плочата пишува дека на 15 август 1894 година првенците на Внатрешната македонската организација го одржале првото советување што во историјата на македонското национално движење за слобода се претвори во голема предилинденска искра.

Во Спомен куќата дел од материјалите стари повеќе од еден век се оригинали, а има и фотокопии на хартија. Сите тие ја докажуваат големата посветеност на Татарчев и неговите соработници во борбата за слободна Македонија.  

-Во богатата збирка поставена во Спомен куќата има факсимили од Татарчев, писма, разгледници, телеграми . Меѓу нив е и првата страница од докторската дисертација на Христо Татарчев и неговата биографија која била објавена на последната страница од трудот. Изложени се и дописни картички што ги праќал до неговото семејство од Торино, Италија. Дел од архивските материјали се печатени на свила, а не кои копирани на хартија. Урамени се и ги красат ѕидовите од спомен куќата, - раскажуваа експерти од битолски Завод и музеј кои беа вклучени во уредувањето на куќата.

(Фото од фб страна на Спомен куќата на Татарчеви) 

Зачувана оригиналната заклетва на организацијата

Во Спомен куќата заслужно место зазема заклетвата што комитите ја полагале при влегувањето во редовите на организацијата. Документот е стар, зачуван во ракопис, насловен како Клетва. Исцртан е крст, а под него пишува „се колнам во името на својата чест и врбата во Бога, дека верно и чесно ќе служам на интересите на својата татковина Македонија, без противење ќе ги слушам наредбите на ВМР Комитетот и ќе чувам во најдлабока тајна се што се врши во името на Комитетот. Во случај тоа да не го сторам да бидам убиен со револверот и со таа кама што ги целивам“.

Како една логичка целина по заклетвата следува Уставот на Тајната македоно-одринска револуционерна организација во која се изнесени залагањата за автономија на Македонија. За досетливоста на Татарчев и обидите дописите меѓу војводите да не паднат во рацете на власта сведочат и зачуваните шифрирани писма што ги праќал до организацијата. Зачувани се и неговите натписи во весникот Македонија од 1932/33 година.

Восочни фигури од осум револуционери

За да се долови периодот кон крајот на 19 век во Музејот изложжени се и спалната и работната маса на Татарчев. Целото богатство на архивски материјал, уметнички слики и ентериер е сместено на приземје и кат со вкупна површина од 280 метри квадратни. Во обновата на куќата на Татарчеви во Ресен, која беше пуштена во употреба во април 2016 година беа вложени 30 милиони денари.

Ентериерот е збогатен со уметничкиот портрет на д-р Христо Татарчев и со три големи сликарски композиции кои бележат значајни историски моменти. Тоа се Ресенското советување на Македонската револуционерна организација во 1894 година (кое се одржало во истата куќа), Ресенската чета на војводата Славејко Арсов која била заштитник на локалното население и на крајот, последното заминување на Христо Татарчев од родната земја.

(Фото од фб страницата на Спомен куќата на Татарчеви) 

                Овој Спомен дом и сите содржини кои се презентирани во него се богатство кое ќе послужи за едукацијата на сите идни генерации. Тоа го овозможуваат и осумте восочни фигури од познатите македонски револуционери Христо Татарчев и Дамјан Груев, како и на учесниците на Ресенското советување: Анастас Лозанчев, Атанас Мурџев и Георги Пешков, тројцата познати ресенчани, Трајко Китанчев, поет, учител, деец и доследен борец за македонската слобода,   Андреј Љапчев и Симеон Радев личности значајни за балканската историја.

Христо Татарчев бил голем борец за независна Македонија. За жал, починал далеку од својата родна земја, во Торино, Италија во 1952 година.

Од 1979 година до сега, поточно во изминатите четири децении највисокиот врв на Алпите Монт Блан го искачиле 66 планинари од Битола, а некои од нив и повеќе пати, соопштија од Планинарско спортскиот клуб „Димитар Илиевски“ од Битола.

Битолчанки носеле елегантни венчални фустани и превези на свадбените церемонии уште кон крајот на 19 и почетокот на 20 век. Ова го вели познатиот битолски фотограф Петар Ставрев кој пред неколку години на Локум фест ја постави изложбата „Битолски свадби“. Тогаш имаше можност да избере фотографии од богатиот опус на Милтон Манаки.