60 години македонското малцинство во Бугарија е предмет на систематска дискриминација, асимилација и маргинализација. Тоа им нанесе безброј страдања на Македонците и ги направи граѓани од втор ред во земјата во која живеат и во земјата во која се родени. Оваа политика не само што е срамна, туку и неприфатлива за една цивилизирана и правна држава, гротескна за Европската Унија. Истата антимакедонска политика сега ги блокира македонските евроинтеграции со апсурдни и понижувачки барања не само за Македонија туку и за Бугарија. Оваа политика сее омраза и ги труе животите на луѓето. Мора да престане.

Ги повикуваме  бугарските власти:

1. Да се ​​поништи одлуката на Уставниот суд од 29 февруари 2000 година и декларацијата на бугарскиот парламент од 6 март 1990 година, со кои официјално се постулира дека во Бугарија не постои македонска етничка група, како и ставот на владата и декларацијата. на парламентот од 9 ноември 2019. Владата официјално изјавува дека македонското малцинство повеќе нема да биде негувано или дискриминирано и дека неговите права ќе бидат заштитени.

2. Државата официјално да го признае постоењето на национални/етнички малцинства во Бугарија и концептот на „национално малцинство“ да биде вклучен во Уставот бидејќи правата на лицата кои припаѓаат на таквите малцинства се поимот „национално малцинство“ треба да биде вграден во Уставот и да се заштитат правата на лицата кои припаѓаат на таквите малцинства. Да се ​​направат потребните измени и појаснувања во Уставот и Законот за регистрација на невладини организации, со што ќе се оневозможи толкувањето на самоопределувањето на малцинствата и заштитата на нивните права како противуставни, антидржавни, загрозувачки на територијалниот интегритет и основа. за одбивање на регистрација.

3. Ако Република Бугарија инсистира Бугарите во Македонија да влезат во македонскиот Устав, македонскиот Устав ќе мора да влезе и во бугарскиот.

4. Бугарија да ја укине вештачката блокада пред регистрација на македонските организации за спроведување на одлуките на Европскиот суд за човекови права со нивно регистрирање.

5. Во идните пописи треба да се воведе посебна графа „македонски“ и при нејзиното спроведување јавно и официјално да се објави дека секој што се чувствува Македонец може слободно да се идентификува како таков.

6. Изучувањето на македонскиот литературен јазик, култура и историја да се вклучи во образовните програми за децата од македонското малцинство, како и на државните универзитети. Истовремено, треба да се изменат основните образовни програми за да не се исклучат македонската нација, малцинството и нивната историја, култура и јазик (нешто што не е ново, а во минатото се правеше во Бугарија, а потоа беше напуштено).

7. Државата да започне активен дијалог и претставници на македонското малцинство да ги решаваат постојните проблеми, а македонски претставник да влезе во Комисијата за малцинства. Дијалогот треба да започне веднаш, без да се чека признавањето на малцинството, бидејќи „признавањето од страна на малцинската држава не е предуслов за да се биде квалификуван да ја брани Рамковната конвенција“, и да се фокусира на примената на Рамковната конвенција за Македонците за конкретни прашања. членовите од Конвенцијата.

8. Да се ​​преземат решителни мерки за да се стави крај на говорот на омраза кон македонското малцинство и кон македонската нација воопшто, а истовремено активно да се промовира толеранцијата кон македонското малцинство.

9. Да се ​​прекине или да се смени работата на Комисијата за историски прашања со Македонија, прекинувајќи ги обидите на бугарската страна да ја искористи за наметнување на бугарската национална митологија во македонските училишта и како изговор за блокирање на евроинтеграциите на Македонија.

10. Бугарија да ја укине блокадата пред евроинтеграциите на Македонија и да се воздржи од поставување какви било услови кои не се во согласност со европските регулативи и пракса.

11. Бугарија да ги прифати научните факти и да престане со своето апсурдно негирање на македонскиот јазик и да го признае како остатокот од светот.

12. Бугарија да преземе мерки за обештетување на жртвите од политиката на прогон, дискриминација и асимилација на македонското малцинство и да се извини за својата антимакедонска политика која предизвика толку многу страдања. Да се ​​објават досиејата на прогонителите и документите за овие процеси и да се распуштат одделенијата кои во моментот се занимаваат со истата криминална активност и да се казнат учесниците во истата.