Важна работа која ја научив во моите 35 години и досега една од најважните кои воопшто сум ги научила е кога ќе ми се случи нешто да не се прашам – зошто мене? Или зошто пак? Наместо тоа, застанувам и помислувам што треба  ова мене да ме научи? Најтешко за разбирање е дека привлекуваме сѐ во нашиот живот, поточно ништо не е случајно.

- Како можи да привлекувам нешто поради кое толку страдам?- ми вели една клиентка. Ја прашувам дали сега е нешто поинаку од порано? Што сега прави различно од претходно? Како се чувствува? И додека „копаме“ подлабоко, поентата е да го донесеме на свесно ниво она што подсвесно, „нѐ тера“ така да страдаме и на тој начин да веруваме, а тоа што веруваме да постане наша вистина. Страдаме затоа што тоа го бараме од универзумот сами. Се додека не ја научиме таа лекција, така и ќе биде. Иако некои не сакаат односно не се спремни да го прифатат тој факт добро знаат дека тоа „болење на душата“ предизвикало голема промена кај нив. За комплетно учење е потребна спремност за промена. Најпрво се „копа“ по ограничувачките уверувања, па своите вредности и сликата за себа. Понекогаш ги извртуваме работите и велиме наместо:

-Толку многу ме повреди!

-Јас многу се повредив од тоа како гледав на таа ситуација.

Размислете што е поинаку која ја преземате одговорноста, кој нов поглед се биди. Ако гледате на страдањето како благослов кој доаѓа за да усвоите нешто што понатаму ќе ги промени вашите уверувања за кои се вели дека одат на ниво на клетка, тогаш сте на прав пат. Во спротивно ќе се повторува додека не научите.

Не сте виновни, но сте одговорни за своите мисли, уверувања, своите вредности, сопствената слика за себе.

Пишува,

М-р Билјана Галовска професионален коуч и НЛП практикант (инфо разговор на 072/252-603 или на е-маил Оваа е-адреса е заштитена од спамботови. Треба да ви е овозможено JavaScript за да ја видите.)