Афоризми

„Колку повеќе конци на политичката сцена, толку повеќе марионети.“

„Повеќето од академските граѓани се родени на село.“

„Селото гори – бабата на избори.“

„Бели Мисли и размисли (афоризми)“, Битола, 2000 година.

Хумореска

ФИКТИВЕН ЧОВЕК

Седи така кутриот замислен, ја потпрел главата со левата, небаре е мислителот од Роден, а нема таков роден кој маката ќе му ја сфати. Пати кутриот ли пати. Не знае ни на кои врати да чукне, ни кој пат да го фати.

Мисли кутриот како да не знае во кој ден паѓа понеделник, а да не зборуваме за вторник или среда. Сите денови му станале недели. Му се измешаа и сите датуми. Не знае повеќе ни кога е први, кога се земаат плати, оти сега некои плати земаат и на дваесет и втори, а тој кутриот плата нема земено уште од времето на едноумието.

Стана да се види на огледало, дали е се во ред со него. Гледа во огледалото, а ништо не гледа. Го нема, ништо не останало од него. Тоа или е замаглено, или нему му е смрачено. Дух сум, си вели, или човек. Се штипка за образот, за носот. Сè му е тука, а само тој не е тука. Тука му се само некакви хартии, фиктивни некои договори. Потпишал некој фиктивен список, за фиктивна плата, во некое фиктивно претпријатие, фиктивно регистрирано, со фиктивни документи за работа, а без работни простории, на адреса со улица и број кој знае на кој.

Стои тука кутриот и се мисли. Јаве ли е ова или сон. Чаршафите за спиење да изгледаат повеќе црни отколку бели. Па ова не е можно, нели, во умот самиот си вели.

Седи така на масата, размислува и за храната. Колку би било убаво и таа да е фиктивна. Да јадеш, а ништо ни да пиеш ни да џвакаш. Да бидеш гладен, а сит да се чувствуваш. Сите да мислат дека си среќен и кога си тажен. Да мислат дека си сув, и кога си влажен.

Мисли така кутриот, размислува и се прашува. Итер ли сум или наивен? Вистински човек ли сум или фиктивен од главата до петиците. Барем да не е вистина, си вели, кутриот, дека веќе ме пикаат меѓу штиците.

„Оаза на плачот (хуморески)“, Битола, 2002 година.

Панде Петровски: Ликовен уметник и педагог, карикатурист и хуморист. Роден е 1939 година под Пелистер, во село Брусник, Битолско. Во 1963 година завршува Педагошка академија (ликовна насока) - Скопје, со студиски престој во Италија. Сликарство учеше од: Павле Павловски, Мамер Сулејманов, Иван Мелников, Менде Ивановски, Пепи Пашанко, Тоде Ивановски, Борислав Траиковски и Вангел Коџоман. Член е на ДЛУБ (Друштво на ликовните уметницина Битола), ДЛУМ (Друштво на ликовните уметници на Македонија) и МНД (Македонско научно друштво). Соработува со повеќе весници и списанија, а застапен е и во Антологиите на македонскиот и балканскиот афоризам. Добитник е на наградите: „4 Ноември“ на Општина Битола 1987 година и Специјална награда на 37. Светска галерија на „Остен“ 2009 година.

По избор на  Александар Литовски