Здравомислечкиот и образуван свет, во последниве дни се соочи со највеликолепниот изблик на совремниот фашим на балканските простори по Втората светска војна и колежите при распадот на Југославија. Имено пред неколку дена најпрво со декларација од 8 точки излезе Македонскиот научен институт, а потоа со своја декларција излезе и Владата на Република Бугарија. Ултимативните барања кои се наведени таму се однесуваат на тоа дека: македонскиот јазик не постои, ослободување од термините „бугарски фашистички окупатор“, негирање на постоење на македонско малцинство во соседните земји, барање за приложување на наставните програми по историја и географија пред бугарските институции. Поентите на МНИ и бугарската влада се совпаѓаат во огромна мера, што пак ни говори дека тоа претставува една огранизирана политичка акција и затоа во овој текст парафразирано се претставени заедно, како интегрален текст.

Ненавлегувајќи во историските факти, податоци и процеси, бидејќи секој што се занимавал со историјата како наука или стекнал образование во било која од општествено хуманистичките науки, знае дека ваквите барања, не смеат и не треба да се дискутираат. Овие барања, немаат основа да воопшто поставени на дискусија, бидејќи нивната основна суштина е предрасудата дека другиот односно ние, не постоиме. Ваквиот однос не само што не е научен, не е во склад со цивилизациските достигнувања на човекот, отскокнува од мултикултурниот принцип на кои е втемелена Европска Унија и идејата за заедништво на европските народи. Појавите од овој тип можат единствено да бидат предмет на осуда од секој трудбеник и здравомислечки човек. Овие барања се фашизам од прв до последен збор! Обид за наметнување на туѓи идеи, во извесна мисла ставање под протекторат, погибија на слободната мисла и слободниот човек.

Нашето достоинство, образование, одговорноста кон општеството која секој посебно како единки ја носиме, нѐ обврзува да водиме бескомпромисна борба против секој вид на угнетување, маргинализација, против секое кршење на човековите права. Да водиме борба против етноцентризмот, национализмот, непродуктивните и ненародни политички реформи, кои го заробуваат народот во прангите на сиромаштијата, правејќи го роб на политичките малверзации. Да ја градиме критичноста, да го подигнеме степенот на квалитет на образованието, бидејќи само образован и самосвесен човек може да биде безкомпромисен борец против современите крикови на фашизмот.

Борбата против сиромаштијата, експлоатацијата, борбата против современите заблудени глави кои го воспеваат фашизмот, се ситат на убиените и измачуваните, со цел постигнување некакви повисоки расни идеи за чисти држави, не е прашање на одлука, туку прашање на нужност. Константната борба со фашизмот на сите полиња во секоја сфера од општественото делување, е должност на секој свесен, образован, здраворазумен и критичен човек. „Ко челик сме ние“ во борбата пред која не смееме да попуштиме, борбата од која не смееме да се откажеме.

Доколку ставот на европските земји оди во насока на поддршка на фашистичките сни на Бугарија, тогаш тоа повеќе од јасно говори дека Европа е трула одвнатре. Тоа не е Европа за која сме читале во делата на Шуман, не е Европа на Русо, Хегел, Шилер, ова е по се изгледа, Европа на Хитлер и Мусолини. Да не заборавиме дека политиката на толеранација кон германските активности и политики од страна на останатите европски земји, доведе до милионски жртви.

Жртви кои ни оставија аманет да спречиме идни крвопролевања. Балканскиот човек сака стабилност, добро работно место, поволни услови за живеење, работа раст и развиток. Бесцелните замајувања, ширењето на етноцентризам, фашизам и империјализам не придонесува кон никаков цивилизациски прогрес, напротив истиот го разградува и уназадува.

Политиката на покорност и толерација на ваквите политички појави и барања, говори за нашата негрижа, нашата цивилизациска неодговорност, нашето измеќарување и ретерирање пред глупоста на силата. Ова не е патриотизам, ова не е борба за подобра иднина. Патриотизмот не е во знамињата, зборовите, симболите, патриотизмот е во работата. трудот, унапредувањето на земјата и животот. Патриотизмот е во слободата. Слободата, свеста, одговорноста кон позитивните достигнувања во науката, кон достигнувањата на цивилизацијата, кон човекот како битие. „Човек, колку тоа гордо звучи“. Интелектуализмот не е во ходниците на универзитетите, не е меѓу купените кецели, разните хартии и титули, интелектуализмот е во слободата на мислата, во здравиот разум, во храброста да се искаже ставот, кога тишината може да убие.

Васко Гичевски студент на Институт за историја при Филозофски факултет, УКИМ Скопје

(Ставовите изнесени во колумните не се ставови на редакцијата на Апла.мк. Затоа Апла.мк не сноси одоговорност за содржината на истите)