-Магнетофон од старите кои тежеа по неколку килограми јас и мојот колега го носевме на рамо и обиколивме голем број на македонски села. Снимивме кратки жанрови. Тоа се бисери во кои е сублимиран дел од народната интелигенција. Обврска на државата беше по формирањето на самостојна Македонија да го евидентира тоа творештво. Тоа е важно зошто тврдам сега да тргнете по селата нема да најдете ни десет отсто од тоа што го снимивме ние. Го нема, веќе изумире- вели Танчевски.

На ваков чекор рече дека се одлучил зашто во поранешна Југославија се укинало дури и изучувањето на македонската етнологија. Но, група ентузијасти, меѓу кои и Танчевски го обновиле Фестивалот „Илинденски денови“ повторно во 1970- та по неколку годишна пауза. Танчевски рече дека материјалот во Институтот треба да се обработи и да се дозволи негова употреба за културните манифестации.  

-На фестивалите со народи песни и ора да им се дозволи да влезат во сефовите на Институтот, да се истражува и презнетира. Сефовите ќе останат полни, а младата генерација не ќе ги доживуваат како инспирација во нивното творештво- рече во 2011 година Танчевски.

          Ж.З.