„Жито Битола e млинот на Исмаил Бег, еден поприлично богат човек, кој ја изградил првата парна мелница во градот и таа подоцна опстојувала и во Кралска и Социјалнистичка Југославија, а опстојува и до денес. Спроти се наоѓало и училиште за занаети, направено за да може да опсужува 30 000 војска стацонирани во битолските касарни“, рече Гичевски.

Тој е еден од учесниците на годинешниот Локум фест каде зборува за Битолските фермани и прави обид да ја афирмира социјалната историја, односно онаа историја што е од народ за народ, историја која се уште е жива, бидејќи како што вели, на секаде околу нас е присутно османлиското наследство.

Зачуваните податоци за млинот и големиот број на дуќани во 19 век и почеток на 20 век всушност сведочат за големиот економски развој на Битола во тоа време.

„Избрав шест фермани од 19 век, најстариот од 1831 година од султанот Махмуд Втори Реформаторот, а најновиот од 1904 година од султанот Абдул Хамид Втори. Се однесуваат претежно на живеењето во Битола. На пример ферманот на Махмуд Втори е за уредувањето на пазарниот ден. Според овој ферман, определено е работното време на пазарот  да се премести од недела во сабота. Чаршијата и тогаш била место каде се собрирале луѓе и разменувале идеи и стоки. Во битолската чаршија во 19 век и почетокот на 20 век егзистирале 1500 занаетчиски дуќани што за денес е незамислива бројка“, рече Гичевски.