Многу е занимливо колку ние луѓето имаме потреба да докажуваме дека сме во право. Научните истражувања велат дека луѓето трошат 85% од времето и голем дел од својата енергија САМО да докажат дека нивното гледиште е правилно. Разбирам дека внатрешниот порив е многу интензивен и спонтан, како вулкан кој еруптира, но кога го сменав аголот на гледање се ,,стана,, различно од порано.

„Непрекинато откривам дека никако неможам да ги откријам луѓето. Она што го кажуваат не е она што го прават, а дали е она што го мислат? Можеби ни сами не знаат!“

Меша Селимович

Ви се чини дека знаете сѐ за другиот, каде греши, како треба да се однесува, која работа му прилега, кое однесување согласно ситуацијата треба да го манифестира... Ако се прашаме доволно искрено ни сами за себе не знаеме секогаш. И иако е полесно да ,,му делиме ум“ на оној другиот, не замислувајќи ни одблиску каков би ни бил животот да сме во неговите чевли, понекогаш се заглавуваме во нашиот без да сме свесни.

Кога ќе се заглавиме во себе, најефектна е онаа народната ,,роди ме мајко со к ֙смет и фрли ме на буниште“. Демек, ако имаш среќа нема да се мачиш, туку секогаш ќе имаш слободен ум и работите сами ќе пристигнуваат во твојот живот. И тогаш ќе бидеш ти –ТИ секогаш. Уште да беше така лесно и секогаш да бевме она кое се прикажуваме дека сме пред другите!

Каде грешиме? Скоро никаде, освен што имаме преголеми очекувања од оние околу нас. При тоа ние едно чувствуваме, друго мислиме, трето правиме. Во меѓувреме секогаш сме сигурни дека „проблемот’’ не е во нас туку во оној другиот. Најголемиот апсурд е исчекувањето другите да ги задоволат нашите барања и очекувања. Така имаме сигурна зона на разочарувањето. Дури во неа можеме слободно да страдаме. Ако некој не се однесува според нашите стандарди тогаш проблемот не е во нас. А, и како би можел да биде? Звучи логично ,нели? Е не е!

Се препознавте некаде? Ако е така на добар пат сте да го слушнете она што следи. Влегувате во домот на соседите и почнувате да им ја преуредувате куќата, дворот, гаражата и да расчистувате она што Вас ви смета? Сигурно ќе бидете избркани од таму. Неможете да правите нешто што некој не го бара од Вас само заради тоа што сметате дека така треба. Ниту пак може да се надевате дека некој знае што точно имате во вашиот ум, па ќе го задоволи вашето очекување. Нити пак, она што Вас ви смета на другиот треба да му смета исто така.

Ставете го фокусот на себе. Средете го домот (преиспитајте се и видете каде сте сега и каде сакате да бидете), тргнете ја прашината (тајм аут за црните мисли), додајте некои детали за амбиентот да е поубав (насочете го фокусот на некој цел), а кога ќе дојде соседот и ве праша на кој начин го средувате домот или вашата градина,слободно може да го покажете вашиот пример и да објасните.

Малите работи носат големи промени. Битно е секој ден да се активираме. Ако Вие се ослободите од сопствените очекувања имајќи во предвид дека сте задолжени само за себе и може да работите само на себе, тогаш животот ви тече во друга насока. Ослободени од очекувањата имате сопствено право да работите на себе и тој пример да го пренесувате на оние кои ќе го побараат тоа од Вас. Во меѓувреме усогласете се колку можете повеќе. Таа усогласеност на телото, умот и срцето никогаш не доаѓа однадвор. Потребно е само секој ден да направиме по еден мал чекор.

Пишува,

М-р Билјана Галовска

(coaching & NLP practitioner), info – Оваа е-адреса е заштитена од спамботови. Треба да ви е овозможено JavaScript за да ја видите., 072/252-603

Прегратката не ја препишуваат на рецепт (барем засега). Научно е докажано дека нејзиното дејство на нашиот организам е поголемо од било која таблетарна терапија. Имено таа е благослов со кој го намалуваме стресот, се поврзуваме, разменуваме енергија, покажуваме љубов, уживаме, чувствуваме припадност. Постои епидемија во светот наречена ,,Free Hugs,, или познато кај нас како ,,Гратис гушкање,,. Имено кога Хуан Мал стигнал на аеродромот во Сиднеј немајќи кој да го пречека и прегрне добил идеја да напише на картон дека дава гратис прегратка со што би го подобрил своето, но и расположението на многу други. Најпрво сите го гледале како да е луд за потоа да го прегрне една жена, а после неа да не прекине тој круг до денес. Сигурна сум дека Хуан не само што го подобрил своето расположение туку и се наполнил со позитивна енергија која почнувајќи од тој момент го обиколи светот.

Прашањето кое се поставува е: Зошто тоа така влијае кај човекот? Размената на енергијата при гушкањето е лековита. Научно е докажано дека се потребни 4 прегратки дневно за да преживееме, 8 за да имаме живот, а 12 за да напредуваме. Прегратката е нешто во кое даваме , но и примаме истовремено.Таа е божји дар за кој ни требаат две раце и добра волја.

,,Легендата вели дека секогаш кога некој искрено ќе го гушнеме добиваме ден плус од животот,,

Затоа не чекајте . На прегратката не и треба заслуга. Прегратката не е на продажба, ниту пак се препишува на рецепт,а е од исклучителна важност за подобар живот. Нашата душа бара да ја испочитуваме легендата доследно верувајќи во неа.

Пробајте, а потоа ако имате волја оставете коментар како се чувствувате. Ако вреди Вие препишете го првиот рецепт на оние кои ги сакате откривајќи ја ,,тајната,, 4-8-12 прегратки дневно.Практикувајќи добивате авторски права за тоа.

Колку повеќе толку подобро.Не е важно дали со една или повеќе личности. Не постојат нус појави ниту предозирање J .

Пишува,

М-р Билјана Галовска (coaching & NLP practitioner)

,,Што и да верувате дека можете или не можете, во право сте,, (Хенри Форд)   

Важна работа која ја научив во моите 35 години и досега една од најважните кои воопшто сум ги научила е кога ќе ми се случи нешто да не се прашам – зошто мене? Или зошто пак? Наместо тоа, застанувам и помислувам што треба  ова мене да ме научи? Најтешко за разбирање е дека привлекуваме сѐ во нашиот живот, поточно ништо не е случајно.

- Како можи да привлекувам нешто поради кое толку страдам?- ми вели една клиентка. Ја прашувам дали сега е нешто поинаку од порано? Што сега прави различно од претходно? Како се чувствува? И додека „копаме“ подлабоко, поентата е да го донесеме на свесно ниво она што подсвесно, „нѐ тера“ така да страдаме и на тој начин да веруваме, а тоа што веруваме да постане наша вистина. Страдаме затоа што тоа го бараме од универзумот сами. Се додека не ја научиме таа лекција, така и ќе биде. Иако некои не сакаат односно не се спремни да го прифатат тој факт добро знаат дека тоа „болење на душата“ предизвикало голема промена кај нив. За комплетно учење е потребна спремност за промена. Најпрво се „копа“ по ограничувачките уверувања, па своите вредности и сликата за себа. Понекогаш ги извртуваме работите и велиме наместо:

-Толку многу ме повреди!

-Јас многу се повредив од тоа како гледав на таа ситуација.

Размислете што е поинаку која ја преземате одговорноста, кој нов поглед се биди. Ако гледате на страдањето како благослов кој доаѓа за да усвоите нешто што понатаму ќе ги промени вашите уверувања за кои се вели дека одат на ниво на клетка, тогаш сте на прав пат. Во спротивно ќе се повторува додека не научите.

Не сте виновни, но сте одговорни за своите мисли, уверувања, своите вредности, сопствената слика за себе.

Пишува,

М-р Билјана Галовска професионален коуч и НЛП практикант (инфо разговор на 072/252-603 или на е-маил Оваа е-адреса е заштитена од спамботови. Треба да ви е овозможено JavaScript за да ја видите.)