Некои луѓе се изненадени како некои други се однесуваат или ја толкуваат одредена ситуација. И тие вторите се чудат како првите гледаат на тоа. Се прашувате зошто е тоа така и од каде доаѓа?

Клучот за разбирањето на перцепцијата се состои во прифаќањето на тоа дeка луѓето го разбираат светот не онаков каков што е, туку онаков како што тие го гледаат. Исто така   манифестираат однесување засновано на нивното толкување за она што се случува. Значи тие се водат од својата реалност и нејзиното толкување на истата. Дали за чашата со вода ќе речете дека е полу-празна или полу-полна зависи од вашата интерпретација, не од чашата.

Начинот на кој го толкувате однесувањето на луѓето околу Вас, зависи само од Вас. Во основа треба да се проникне во тоа дека секој го гледа светот низ своја призма. Една иста реченици кај еден ќе предизвика една реакција кај друг друга, кај некој еден заклучок кај друг сосема спротивен од овај првиот. Ве повикувам да се тестирате самите себе неколку денови и кога ќе имате различно однесување, ставови и мислење од другата страна само да се прашате себеси од каде ова ми потекнува. Важно е да разберете дека вашето однесување секогаш произлегува од Вас, а не од она што се случува надвор.

Во Неуролингвистичкото програмирање постои еден аксиом кој вели ,,Мапа не е територија,,. Ако го прифатите како вистина која не бара да биде докажана и го инкорпорирате во секојдневниот живот ќе научите дека она што е во вашиот ум е интерпертацијата на реалноста која е надвор од Вас и е наречена ,,територија,,. Вашата мапа не е иста со мапата на некој друг. За што ова може да ви користи? Единствено да ги разберете другите луѓе, па и себеси, а со тоа да го подигнете нивото на комуникација. Ако знаете од каде доаѓа нешто, ќе знаете дека нема потреба да докажувате дека сте во право. Секој живее во свој индивидуален свет и секој е во право. Тоа ни дава слобода да разбереме, а кога разбираме имаме мир. (Бидејќи грешките во перцепцијата можат да имаат значајно влијание на однесувањето на луѓето и последиците од тоа, ќе посветиме внимание во некоја друга прилика). За сега спознанието дека реалноста е само наша перцепија е доволно. На крај еве една позната анегдота која ја покажува моќта и влијанието на интепретативните шеми на мислење и однесување на луѓето.

“Две конкурентски компании за чевли во исто време праќаат по еден комерцијалист да го истражи големиот пазар во Африка и да ги процени можностите за продажба. По некое време едниот од комерцијалистите се јавува со свој извештај во кој го напишал сопствениот заклучок: овде нема можност за продажба на чевли затоа што сите одат боси. Другиот комерцијалист приближно во исто време на своите претпоставени им рекол: овде имаме сјајна можност за продажба на чевли затоа што сите одат боси.” Иста ситуација толкувана на два различни начини само покажува дека влезните информации се обработуваат со помош на сосема различни интерпретативни шеми.

Пишува: м-р Билјана Галовска, НЛП тренер и коуч, Предавач на Бизнис Академија Смилевски, инфо:Оваа е-адреса е заштитена од спамботови. Треба да ви е овозможено JavaScript за да ја видите.

Комфорна зона - звучи познато? Се почесто се експлоатира овој поим во контекст на нејзино напуштање за подобар живот. Можеби сте добиле впечаток дека тое е нешто што Вас ви е пријатно, ама треба да се излезе од тоа за да се ,,има живот“. Па, се чувствувате како да не сте доволно живи. Иако во последно време многу се зборува за комфорната зона, мојот впечаток е дека нема доволно појаснување, па се создава конфузија.

Комфорната зона е нешто што ви е познато, нешто во кое сте развиле рутина и се чувствувате сигурно. Тоа е нешто на кое сте навикнале, познати ви се вашите мислења, однесувања и ставови, едноставен смер по кој се движите. Проблемот се појавува кога таа рутина ќе ве доведе до монотонија и ќе започне да влијае на Вас при што добивате желба да остварите, имате,унапредите, променете нешто во некој сегмент од вашиот живот. Обично во комфорната зона се наоѓаат односите со вашите блиски луѓе, како и однесувањето кое го манифестирате, а спротивно на тоа се непознати личности и однесувања кои не можеме да ги контролираме. Комфорна зона не е само нешто позитивно туку во оваа зона е и токсична врска во која страдате, но во неа можете да предвидите скоро се. Иако не ви одговара, останувате таму. Зошто? Затоа што ви е познато. А зошто не ја напуштате? Затоа што имате страв од непознатото.

Комфорната зона ја напуштаме кога сакаме, но и кога околностите тоа го сакаат од нас, затоа што во животот единствена константа е промената. Иако нашиот ум тежи кон мир и стабилност, животот носи динамика чие струење е под наша контрола. Се чини дека времето во кое живееме постојано не тера да излегуваме од комфорната зона, пример: личност која отвара свој бизнис, жена која го напушта својот сопруг поради малтретирање, студентите кои студираат во странство или пак во друг град исто така излегуваат од зоната на комфорот. Излегувањето од оваа зона не е пријатно, но ги активира нашите потенцијали и ни овозможува исчекор во зоната на учење. Потоа од некомфорна станува комфорна зона се додека не излезете и од неа.

Според мене, комфорната зона не мора секогаш да се напушта. Можат да се поместуваат нејзините граници така што одреден период ќе бидете надвор од неа се додека тоа не се припои во сигурната зона. Што значи тоа конкретно? Ако имате добра работа, добро здравје, добри партнерски односи во кои уживате и не би ги менувале, прашајте се “што јас можам уште да направам за да стане подобро.” Во тој креативен период има бура на идеи и Вие зачекорувате кон промени. Тогаш намерно, насочено и смислено влегувате во некомфорна зона која ги проширува границите на комфорната и е блиску до неа, што значи дека го прифаќате и го предизвикувате стравот.

Прашањето кое има круцијално значење пак и треба да си го поставувате почесто е:
„дали сакам да ги проширам границите на мојата сигурна зона, да вложувам во мојата иднина, да ги следам своите соништа и да ги ширам сопствените хоризонти преку непознатото?” Ако одговорот е ДА тогаш сте спремни да ја напуштате комфорната зона и да не дозволите вашиот страв да владее со вашите цели додека умот ви кажува дека овие ограничени можности се добри за Вас.

Поголеми проблеми со излегувањето од комфорната зона се случуваат кога правиме драстични чекори. Процесот на учење е незаприлив, па некој од тоа ќе направи комфорна зона, а некој ќе се врати на познатата. Важно е да знаеме дека тогаш имаме можност да еволуираме и да ги активираме сопствените потенцијали, да научиме многу, а правопропорционално на тоа да прогресираме.

Пишува: м-р Билјана Галовска НЛП тренер, предавач на Бизнис Академија Смилевски

Инфо:Оваа е-адреса е заштитена од спамботови. Треба да ви е овозможено JavaScript за да ја видите.               

По завршувањето на секое мое предавање, учесниците пополнуваат фидбек кој е анонимен. Kако се менува мојот пат, така и темите кои ги бараат се менуваат. Читајќи ги повратните информации забележав дека повеќе од 50% бараат наредното предавање да биде посветено на стравот. Размислувам... многу често и сама себе се прашував како би изгледал мојот живот ако не би чувствувала страв? Замислувам како ,, слободно би дишеле“ ако сме доволно храбри да се соочиме со сѐ што доаѓа, со црното сценарио во нашата глава, со тоа што ќе не пресретне, а не сме го барале и не сме биле спремни - болест, смрт, несреќа, разделба, егзистенција, развод, страв од иднината, од осаменост, неуспех, паничен напад, од самиот живот, од емотивно повредување...ги има над милион.

Само за момент помислете на сите стравови кои ве прателе низ животот до сега. Дефинирајте го најголемиот страв, она што го има приматот сега. Освестете се дека постои во вашето тело. Во кој дел од него? Што точно чувствувате додека мислите на него, што можете да проектирате во вашиот ментален простор и слушате истовремено? Колку долго е присутен тој страв во Вас?

Волшебна формула за стравот не постои. Колку повеќе му се опирате, толку повеќе ќе биде присутен во вашиот живот. Стравот понекогаш е десна рака на егото кое ти вели дека не си доволно добар да успееш. И нема магија која ќе ви помогне да го уништите целосно, но има начин да го прифатите како дел од себе и да слушате која е смислата на неговото постоење во Вас. Затоа што иако не изгледа така, се има своја смисла.

Да се биде на границата меѓу живот и смрт не е толку честа појава низ животот, па затоа не зборуваме што би правеле со стравот и стресот кој од него се појавува. Нити пак зборуваме за реален страв кој нѐ штити од повреди и кој покренува акција кај нас (да се тргнеме од улица за да не загинеме од брзиот автомобил). Стравот за кој овде зборуваме може да е креација во нашиот ум или да е поттикнат од околности во кој се наоѓаме. Кога така размислуваме добро е да се прашаме : Што во најлош случај може да ми се случи ако се оствари ова од што се плашам? Тогаш го замислувате најцрното сценарио, го прифаќате и му погледнувате во очи на стравот. Од тој момент се прашувате себе: Ако сум доволно храбар/а да се соочам што би направил/а во врска со тоа да го решам или прифатам тој страв? Се генерираат акции и можни решенија. Трето: Што е тоа што уште утре можам да го направам, кој е тој мал чекор поради кој би се чувствувал дека се движам. Дефинираш еден чекор кој го правиш уште другиот ден. Секој ден правиш по еден чекор кон целта – да му погледнеш на стравот в очи. Додека попатно се поврзуваш со стравот и знаеш дека не е случајно тука, дека неговото постоење е за да те штити од нешто. Последно се прашуваме: Дали во овој живот кој нема реприза сакам да го негувам овој страв до крајот?

Пример: Некој (а тој некој, бев јас некогаш) има страв од јавен настап. Кога ќе се прашате : Што најлошо може да ми се случи? Можно е да добиете одговор- да ме исмеваат ако погрешам нешто, да се блокирам, парализирам. Првиот чекор е прифаќањето дека тоа може да се случи. Нареден чекор-акција.

Она што се крие зад стравовите обично се уверувањата кои се во нашата основа, во нашата слика за себе, а ни ги всадиле трети лица или произлегуваат од тоа како ние се однесуваме према нашите триумфи и порази, како и (не) довербата што ја имаме кон самите себе. Но, не е доволен само текст туку учење,длабинско разбирање на самите себе и нашите досегашни искуства.

Следното предавање со фокус на СТРАВОТ како нормална емоција и перцепција на опасноста која може да се менува со промена на разбирањето и учењето ќе се одржи во ноември.

Пишува: м-р Билјана Галовска НЛП тренер & коуч

Сте се запрашале некогаш како некој може да гледа само добро во другиот или обратно? Или Вие забележувате едно, другиот друго, сосема различно од Вас? Ако не се потрудиме да разбереме дека нашето мислење за другите е одраз на она какви сме ние, како и тоа дека нечие однесување кон нас има врска со ставот кој ние го имаме кон самите себе, нема да се поместиме од мртвата точка.

Еве пример: во коучинг процесот се работат животни области каде многу често се разработуваат теми за меѓучовечките односи бидејќи тие играат важна улога за квалитетот на нашиот живот. Фразата ,,се е одраз на нас,, предизвикува отпор кај секој од нас на стартот на личниот развој. Оној кој сака да работи понатаму мора да се анализира, на кој начин размислува за другите луѓе, што најчесто гледа во нив, на кој начин постапува и какви уверувања има за светот околу себе. Првото сознание кое може да не заинтригира е тоа дека луѓето со кои имаме интеракција ги привлекуваме во нашиот живот. Тогаш клиентот ми вели ,,Како може овој човек јас да сум го привлекол во мојот живот? Ни приближно немам такви карактеристики, тој е покварен, постапува манипулативно, глуми. Јас не сум таков.” (Така е, но зошто е тука?)

Постојат две објаснувања, а изнесеното е мој личен став и интерпретација. Првото е тоа дека луѓето со кои секојдневно сме опкружени (околу 5,6) се на ист бранова должина (на иста вибрација како нас) што НЕ значи дека ги имаат истите карактеристики како нас, или постапуваат исто. Пример, кога ќе го подесиме сигналот да слушаме Радио 106, знаеме дека има повеќе вклучени на таа фрекфенција од 106,6 мегахерци, што значи слушаме иста програма. Таа може да има повремени пречки кои не вадат од нашата моментална состојба, а се случуваат одеднаш и тие ни служат за да не освестат за животните ситуации (да не заспиеме). Сите не забележуваме исти работи, додека слушаме исти нешта. Нашата реакција на прекинот во програмата во случајот не е важна (само за овој текст), но важно е да сфатиме дека луѓето со кои сме опкружени секојдневно, со кои живееме, се одраз на програмата која ние ја слушаме, односно на нашата вибрациона состојба. Тие ни покажуваат кои сме ние, а ние кои се тие. Оние другите кои повремено доаѓаат на фрекфенцијата од 106,6 се тука или за нешто да не научат или за нешто да научат. За тие што не е јасно, еве пример: Ако некој Ви прави мобинг, Вие длабоко во себе, во еден ваш дел мора да имате (играте) улога на жртва или да се доживувате како жртва. Ако на едно дете му се каже дека е глупаво за математика тоа ќе креира околности и ќе привлече во својата реалност учители кои ќе му го потврдат тоа преку неговиот неуспех. Ако некој према Вас се однесува без почитување треба да го анализирате сопствениот став или вашата самодовербата, вашата вера во самите себе , не него.

Луѓето со кои што живееме ја одразуваат нашата вибрација, односно кое радио ние го слушаме, која програма ние ја сакаме,како ние се однесуваме спрема самите себе. Луѓето со кои поминуваме само еден дел од денот или повремено се наши учители или ние нивни. Благослов или лекција.

Втората работа која треба да се напомене е дека сите луѓе кои сме ги привлекле во нашиот живот, не се тука случајно и ако сакаме да учиме ќе научиме нешто повеќе за себе преку нив. Значи какви сакаме и какви не сакаме ние да сме. Понекогаш ќе си честитаме себеси, понекогаш ќе се разочаруваме, но и едната и другата состојба не учат да станеме подобри личности. Од оние кои ни се благослов учиме како да бидеме најдобрата верзија од себе, а од оние другите какви сакаме да бидеме кога не се сакаме такви какви што сме.

Личниот развој е патување и авантура. Тој е на располагање на секој од нас , но не секој ќе тргне на тој пат, нити пак погоре напишаното мора да важи за сите. Земете само нешто кое Вам ќе ви користи, во спротивно ако ја читате оваа последна реченица запрашајте се: Зошто дојдов до самиот крај на овај текст? Тогаш прочитајте уште еднаш! Ако пак сте расположени да дознаете нешто повеќе за себе, можете да реализирате бесплатен инфо разговор (во времетраење од 20 мин.) за кој претходно ќе ме контактирате на email : Оваа е-адреса е заштитена од спамботови. Треба да ви е овозможено JavaScript за да ја видите..

Пишува: м-р Билјана Галовска NLP trener & coach, предавач на Бизнис Академија Смилевски, Битола

(Ставовите изнесени во колумните не се ставови на редакцијата на Апла.мк. Затоа Апла.мк не сноси одоговорност за содржината на истите)

Да се биде лидер потребно е да се исполни еден услов. Да се биде човек кој ќе ги препознае и искористи сопствените моќи и потенцијали да влијае на себе, а со тоа и на светот околу себе за тој да стане подобро место за живот. Како најкратка дефиниција која сум ја прочитала, а концизно, јасно и прецизно објаснува што е лидер вели: „Лидерот е човек кој има влијание врз мислите, чувствата, одлуките и акциите на другите луѓе.” Негова основна карактеристика е што има способност да креира стратешка визија која ги мотивира луѓето да ја активираат својата слободна волја и напор истата да ја остварат. Ако го читате текстот сигурно длабоко во себе во некоја сфера се препознавате себеси како лидер. Тогаш најдобро за почеток да се запрашате:

,,Дали сакам позив или подобро титула?”

Ако одговорот е само титула, тука завршува читањето на овој текст за Вас. За оние другите кои избираат позив имам уште неколку прашања:

„Претпоставувам дека некогаш сте се прашале како би било да можете да го менувате светот, да оставите трага, да влијаете позитивно и кога нема да сте физички присутни во него?” или „Како би било да имате нешто кое ќе го активира вашето внатрешно задоволство и тоа како магија да се пренесува на оние кои ви се важни?” Одлично, нели?

Тогаш треба да размислите што за Вас како лидер е поважно: статусот, финансиските средства и чувството на важност додека ја играте таа улога или радоста, ентузијазмот и вербата во себе и другите луѓе. Рузвелт, Мендела, Ајнштајн и многу други не биле луѓе чии двигател беа парите. Нив ги водел предизвикот да променат нешто, да остварат нешто големо. Тие на таков начин станале легенди.

Секој лидер има своја автентична црта и никој не наликува еден со друг.Исти, а сепак различни. Лидерот се води најчесто од своето внатрешното чувство кое креира сопствена смисла во пошироки рамки и континуирано го користи внатрешниот потенцијал од кој упорно не отстапува и кога сите надворешни околности му ,,зборуваат“ дека е нешто погрешно,тешко, неостварливо. Тој е некој кој знае да се поврзе со бескрајната интелегенција, не обрнувајќи внимание на површните и ефтини трендови. Тоа не значи дека не знае да ужива, туку знае да препознае моќ во другиот спроти себе и да биде поддршка освестувајќи дека шансите се создаваат кога е тешко, а успехот расте правопропорционално со растењето на тежината на предизвикот.

Постои мит кој вели „Лидерот се раѓа, не се создава”. Но, најновите светски истражувања покажаа дека образованието (како неформалното, така и формалното) се шири во невидени размери до сега што упатува на фактот дека сепак лидерот може да се моделира. Лидерот е човек кој постојано се едуцира и унапредува. Тој знае дека најзначајната карика за успех е да знаеш како со луѓето кои ти се важни. Обуките кои во својата база ја користат Науката за личен просперитет односно Неуролингвистичко програмирање му овозможуваат на поединецот да усвои моќни алатки, стратегии, методи и вежби за да стигне до она што рекол Хари Фајерстоун ,,Најдоброто во другите ќе го разбудиш само ако го дадеш најдоброто од себе,, . За среќа тоа може да се научи!

Пишува: м-р Билјана Галовска НЛП тренер и коуч, предавач на Бизнис Академија Смилевски , Битола

(инфо за обуките посветени на личен и професинален развој на е маил Оваа е-адреса е заштитена од спамботови. Треба да ви е овозможено JavaScript за да ја видите.)